Υπερεξειδίκευση και μακρόχρονη εμπειρία

Ο καρκίνος στομάχου είναι ο 5ος πιο συχνός καρκίνος παγκοσμίως. Στο 95% των περιπτώσεων πρόκειται για αδενοκαρκίνωμα που αναπτύσσεται από τα επιφανειακά κύτταρα του στομάχου, ενώ στο υπόλοιπο 5% ανήκουν τα λεμφώματα, GIST και νευροενδοκρινείς όγκοι.

Ο καρκίνος κατώτερου οισοφάγου, ή αδενοκαρκίνωμα οισοφάγου, εμφανίζει μια ιδιαίτερα ανησυχητική, σταδιακή αύξηση τα τελευταία χρόνια. Είναι ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος τύπος καρκίνου, καθώς τα συμπτώματα του αγνοούνται για πολύ καιρό, και η διάγνωσή του γίνεται με καθυστέρηση.

Η γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση (ΓΟΠ), είναι μια σχετικά συχνή κατάσταση που εμφανίζεται στο 10-20%, και συνήθως οφείλεται σε μια μικρή η μεγάλη διαφραγματοκήλη. Λόγω αύξησης των ποσοστών παχυσαρκίας και άλλων επιβαρυντικών παραγόντων το ποσοστό αυτό τείνει να αυξηθεί. Η διαφραγματοκήλη οδηγεί σε ανεπάρκεια του σφιγκτήρα μεταξύ στομάχου και οισοφάγου, και έχει ως αποτέλεσμα την παθολογική εισροή διαβρωτικών γαστρικών υγρών στον οισοφάγο.

Η παχυσαρκία είναι ασθένεια.

Δεν είναι ούτε αισθητικό πρόβλημα ούτε επιλογή. Ήδη στην Αρχαία Ελλάδα θεωρούταν ιατρική διαταραχή, ενώ σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, «Η παχυσαρκία δεν είναι απλά μια ασθένεια, αλλά ο προάγγελος άλλων». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την έχει αναγνωρίσει ως ασθένεια, και την έχει κατατάξει ως παγκόσμια επιδημία από το 1997.

Η κήλη ορίζεται ως η ανώμαλη προβολή ενός οργάνου ή ιστού από την κοιλότητα στην οποία περιέχεται. Οι περισσότερες κήλες εμφανίζονται στο κοιλιακό τοίχωμα, και συγκεκριμένα σε φυσιολογικές οπές ή ευένδοτα σημεία του κοιλιακού τοιχώματος. Η συνεχής εφαρμογή υψηλών πιέσεων στα συγκεκριμένα σημεία, οδηγεί σε περαιτέρω εξασθένηση του μυϊκού τοιχώματος, και την ανάπτυξη κήλης. Το περιεχόμενο της κήλης εξαρτάται από την ανατομική περιοχή στην οποία αναπτύσσεται.

Οι παθήσεις παχέος εντέρου και πρωκτού μπορεί να είναι από ιδιαίτερα ενοχλητικές, έχοντας σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής ενός ασθενούς, μέχρι και άκρως επικίνδυνες. Το παχύ έντερο έχει μήκος περίπου 1,5 μέτρο. Ξεκινάει στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλιάς, όπου ενώνεται με το λεπτό έντερο. Στη συνέχεια ακολουθεί ανοδική πορεία στο δεξί πλάγιο της κοιλιάς (ανιόν κόλον).

Χολολιθίαση ή χολολιθιασική νόσο ονομάζουμε την ύπαρξη χολόλιθων στο χοληφόρο δέντρο, είτε στη χοληδόχο κύστη ή στον χοληδόχο πόρο. Οι “πέτρες στη χολή” είναι η πιο συχνή πάθηση των χοληφόρων, και από τις συχνότερες χειρουργικές παθήσεις γενικότερα. Οι χολόλιθοι είναι συμπαγή μορφώματα μου μοιάζουν με μικρές πέτρες ή βότσαλα, διαφόρων μεγεθών και σχημάτων.

Η χειρουργική του σπλήνα και των επινεφριδίων, είναι διαφορετική, όπως είναι και οι παθήσεις τους. Εξετάζονται όμως μαζί λόγω της ανατομικής συσχέτισης αριστερού επινεφριδίου και σπληνός. Το άλλο κοινό στοιχείο τους είναι οι ιδιαίτερα προχωρημένες λαπαροσκοπικές ικανότητες που απαιτούνται και στις δυο περιπτώσεις. Η ανατομικές συσχετίσεις τους με μεγάλα αγγεία και σημαντικά όργανα, κάνουν τη χειρουργική σπλήνός και επινεφριδίων ιδιαίτερα απαιτητικές.

Η Επείγουσα Χειρουργική ορίζεται ως η χειρουργική που είναι απαραίτητη για να αντιμετωπίσει μια οξεία κατάσταση, που είναι απειλητική για ζωή, μέρος ή ιστό του σώματος, που προκαλείται από εξωτερικό τραύμα, οξεία παθολογική κατάσταση έξαρση χρόνιας νόσου ή από επιπλοκή χειρουργικής ή άλλης επεμβατικής πράξης. Η χειρουργική επέμβαση είναι είτε εξ αρχής απαραίτητη, ή μπορεί να απαιτηθεί εφόσον αποτύχει η συντηρητική αγωγή.