Τι είναι η σκωληκοειδεκτομή και με ποιες μεθόδους γίνεται;
Η πιο συχνή από τις επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις, παραδοσιακά διενεργούταν με διαγώνια τομή McBurney στο δεξιό λαγόνιο βόθρο, πολύ κοντά στην ανατομική θέση της σκωληκοειδούς, πλέον γίνεται κατά κύριο λόγο λαπαροσκοπικά, επιτρέποντας ταχύτατη επιστροφή στο σπίτι.
Πριν την επέμβαση
Η προετοιμασία του ασθενούς για σκωληκοειδεκτομή εξαρτάται από τη συμπτωματολογία. Τυπικός πόνος στη δεξιά κάτω κοιλιά σε συνδυασμό με αυξημένους δείκτες φλεγμονής, σε κατά τα άλλα υγιές άτομο, αρκούν για να προχωρήσουμε σε σκωληκοειδεκτομή. Άτυπα συμπτώματα ή πολύ έντονη συμπτωματολογία οδηγούν στη διενέργεια αξονικής τομογραφίας για αποκλεισμό άλλων πιο σοβαρών παθήσεων. Βαριά σήψη χρειάζεται εξειδικευμένη αντιμετώπιση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και χειρουργική αντιμετώπιση το συντομότερο δυνατό.
Η Επέμβαση
Πως γίνεται η σκωληκοειδεκτομή:
Αρχικά κάνουμε μια μικρή τομή του ενός εκατοστού εντός του ομφαλού, και δυο μικρότερες του μισού εκατοστού στο αριστερό λαγόνιο βόθρο και λίγο πιο ψηλά από την ηβική σύμφυση. Αφού μετακινήσουμε τον ασθενή με τέτοιο τρόπο που η βαρύτητα να μας επιτρέπει την εύκολη απώθηση όλων των οργάνων και την αναγνώριση της σκωληκοειδούς, διαχωρίζουμε την τελευταία από το μεσεντερίδιο της και τα τροφοφόρα αγγεία της, στη συνέχεια απολινώνουμε τη βάση της σκωληκοειδούς, την διαχωρίζουμε από το παχύ έντερο και την ανασύρουμε από την κοιλιακή κοιλότητα μέσα σε προστατευτικό ασκό.
Σε περιπτώσεις έντονης φλεγμονής, η σκωληκοειδής απόφυση μπορεί να είναι πλήρως καλυμμένη από έντερο και συμφύσεις. Σ αυτή την περίπτωση πρέπει να την παρασκευάσουμε και να την αποκολλήσουμε προσεκτικά από τους πέριξ ιστούς, προσέχοντας να μην προκαλέσουμε τραυματισμούς και διατρήσεις εντέρου. Επίσης εφόσον συνυπάρχει περιτονίτιδα, έχουμε τη δυνατότητα εκτεταμένων πλύσεων κοιλίας σε όλα τα τεταρτημόρια της κοιλιάς, και μεταξύ των εντερικών ελίκων, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε περιπτώσεις στις οποίες δεν υπάρχει φλεγμονή σκωληκοειδούς κατά τη διάρκεια της επέμβασης. H πιθανότητα αρνητικής σκωληκοειδεκτομής υπό φυσιολογικές συνθήκες μαίνεται μεταξύ 10 και 20%. Όμως μια φυσιολογική σκωληκοειδεκτομή δε σημαίνει πάντα ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα που να προκαλεί τον πόνο. Μάλιστα συχνά μπορεί η αιτία του πόνου να είναι Μεκέλειος απόφυση του λεπτού εντέρου, ή κύστη ωοθήκης στις γυναίκες. Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να γίνεται πάντα προσεκτική διαγνωστική λαπαροσκόπηση και να ελέγχεται ολόκληρη η κοιλιά, ώστε ειδικά σε περιπτώσεις αρνητικής σκωληκοειδεκτομής να μη μας ξεφύγει μια διαφορετική αιτία οξείας κοιλίας.
Εφόσον είναι απαραίτητο, λόγω δυσκολιών κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής σκωληκοειδεκτομής, μετατρέπουμε σε ανοικτή επέμβαση, είτε με διαγώνια τομή McBurney στο δεξιό λαγόνιο βόθρο, ή σε ποιο σοβαρές περιπτώσεις, σε λαπαροτομή με μια μεγάλη τομή στο μέσο της κοιλιάς. Η τελευταία μας προσφέρει καλύτερη πρόσβαση στην περιοχή της σκωληκοειδούς, και διευκολύνει τη διενέργεια δεξιάς κολεκτομής αν χρειαστεί.
Μετά την επέμβαση
Τι μετεγχειρητική αγωγή λαμβάνεται;
Μετά την επέμβαση οι ασθενείς κινητοποιούνται και σιτίζονται εντός ολίγων ωρών. Εφόσον δεν υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με την επέμβαση και κίνδυνοι επιπλοκών, οι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες. Αν από την άλλη η λαπαροσκόπηση ανέδειξε περιτονίτιδα με πύον στην κοιλιά, μπορεί να χρειαστεί ενδοφλέβια αντιβίωση για μερικές ημέρες. Πολύ σπάνια, ασθενείς σε βαριά κατάσταση με γενικευμένη περιτονίτιδα μπορεί να χρειαστούν επιστροφή στο χειρουργείο για επανάληψη λαπαροσκόπησης και πλύσεις κοιλιάς, ή μπορεί να έχει προαποφασιστεί η επαναληπτική λαπαροσκόπηση κατά τη διάρκεια της αρχικής επέμβασης. Όπως και να έχει η παραμονή στο νοσοκομείο και ο μετεγχειρητικός πόνος, είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με μια λαπαροτομή για πλύσεις κοιλίας και σκωληκοειδεκτομή σε περιπτώσεις διάχυτης περιτονίτιδας.
Ανάρρωση μετά την σκωληκοειδεκτομή
Η ανάρρωση μετά από σκωληκοειδεκτομή για μη επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα είναι εύκολη και γρήγορη. Μαθητές μπορούν να επιστρέψουν στα μαθήματά τους ακόμα και μετά από μια εβδομάδα, φτάνει να αποφεύγουν την άσκηση για άλλες 2-3 εβδομάδες. Η περιτονίτιδα και η διενέργεια λαπαροτομής έχουν σαν αποτέλεσμα μακρά νοσηλεία και βραδεία αποκατάσταση με αποχή από τις συνήθεις ασχολίες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
