Οι χειρουργικές επεμβάσεις σε σωστά οργανωμένα νοσοκομεία και εφόσον γίνονται από χειρουργούς με σωστή εκπαίδευση και με τις σωστές ενδείξεις, έχουν εξαιρετικά χαμηλές πιθανότητες επιπλοκών.
Υπάρχουν επεμβάσεις που μπορούν να γίνουν υπό τοπική αναισθησία, περιοχική αναισθησία ή επισκληρίδιο, ώστε να αποφευχθεί η γενική αναισθησία. Για τις λαπαροσκοπικές επεμβάσεις η γενική αναισθησία είναι απαραίτητη
Ανάλογα με τη χειρουργική επέμβαση, λαμβάνονται μέτρα ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος, με χρήση επισκληρίδιου κατά τη διάρκεια και μετά την επέμβαση, επιπλέον τοπική αναισθησία, και φαρμακευτική αγωγή κατά προτίμηση με τη χρήση αντλίας που ελέγχεται από τον ασθενή.
Υπάρχουν επιπλοκές που εξαρτώνται από την επέμβαση, και κάποιες που εξαρτώνται από την κατάσταση του ασθενούς. Αιμορραγίες, λοιμώξεις και προβλήματα με την επούλωση είναι οι πιο συνηθισμένες, και συζητούνται πριν από κάθε επέμβαση.
Οι εναλλακτικές εξαρτώνται από την πάθηση. Σε κάθε περίπτωση που προτείνεται χειρουργική επέμβαση, συζητιούνται όλες οι εναλλακτικές, μαζί με την πιθανότητα να μη γίνει καμία θεραπεία, και το πιθανό αποτέλεσμα καθεμίας από αυτές.
Ο καρκίνος οισοφάγου-στομάχου είναι αρκετά επιθετικός, αλλά εφόσον διαγνωσθεί έγκαιρα μπορεί να είναι πλήρως θεραπεύσιμος. Δυστυχώς όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό οι ασθενείς αγνοούν τα συμπτώματά τους και δεν απευθύνονται στον γιατρό εγκαίρως, με αποτέλεσμα η διάγνωση να γίνεται αργά.
Οι επεμβάσεις για θεραπεία καρκίνου οισοφάγου και στομάχου είναι περίπλοκες, πολύωρες και απαιτητικές. Θεωρούνται μεγάλης βαρύτητας επεμβάσεις, και υπάρχει πιθανότητα θανάτου λόγω επιπλοκών μετά την επέμβαση ακόμα και στα πιο εξειδικευμένα κέντρα.
Έχει αποδειχθεί ότι στον καρκίνο του ανώτερου γαστρεντερικού η χημειοθεραπεία βελτιώνει θεαματικά την επιβίωση και αυξάνει την πιθανότητα να ακολουθήσει μια θεραπευτική επέμβαση. Θεωρείται λοιπόν υποχρεωτική για τη θεραπεία.
Οι επεμβάσεις για τον καρκίνο του οισοφάγου και στομάχου, περιλαμβάνουν και αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού σωλήνα. Ανεξαρτήτως της βαρύτητας της επέμβασης, μετά από περίοδο προσαρμογής οι ασθενείς μπορούν να τρώνε κανονικά.
Οι θεραπευτικές επιλογές αποφασίζονται από το ογκολογικό συμβούλιο, με γνώμονα το συμφέρον και τις επιθυμίες του ασθενούς. Εφόσον η χειρουργική εξαίρεση του όγκου δεν είναι εφικτή ή επιθυμητή, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε ακτινοβολία ή/και τοποθέτηση ενδοπρόθεσης, που διαστέλλει τον αυλό και επιτρέπει τη δίοδο τροφών.
Η παλινδρόμηση οφείλεται σε ανεπάρκεια της βαλβίδας μεταξύ οισοφάγου και στομάχου, που επιτρέπει όξινα γαστρικά υγρά να επιστρέφουν στον οισοφάγο και λιγότερο συχνά στο στόμα ή ακόμα και στους πνεύμονες, και να προκαλούν ερεθισμό.
Η σημαντικότερη εξέταση σε περίπτωση παλινδρόμησης είναι η γαστροσκόπηση για κατανόηση της ανατομίας του οισοφάγου, του στομάχου, και της βαλβίδας. Μπορεί να είναι απαραίτητες πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως Οισοφαγογράφημα-Βαριούχο Γεύμα, Μέτρηση Οξύτητας Οισοφάγου (pH-μετρία), και μέτρηση πιέσεων (μανομετρία)
Οι αντιπαλινδρομικές επεμβάσεις είναι ασφαλέστατες με πολύ χαμηλή πιθανότητα επιπλοκών. Σπάνια μπορεί να προκύψει δυσκολία στην κατάποση στερεών τροφών που αντιμετωπίζεται με γαστροσκόπηση.
Με βάση όλες τις μελέτες, η χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής από τα φάρμακα, σε όσους έχουν χρόνια παλινδρόμηση και χρειάζονται αγωγή εφ’ όρου ζωής. Γι’ αυτό το λόγο, προτείνεται σε όσους θα ήθελαν να σταματήσουν τα φάρμακα. Η χειρουργική αντιμετώπιση επιβάλλεται όταν τα συμπτώματα δεν αντιμετωπίζονται με φάρμακα, ή όταν τα φάρμακα προκαλούν παρενέργειες. Είναι επίσης επιβεβλημένη όταν υπάρχει οισοφάγος Barrett.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα συμπτώματα εξαφανίζονται μέσα σε μερικές ώρες από το τέλος της επέμβασης. Σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η συμπληρωματική λήψη χαμηλής δόσης φαρμάκων.
Η παχυσαρκία είναι νόσος και προκαλεί πολλές άλλες νόσους. Οι κυριότερες επιπλοκές της είναι ο διαβήτης, οι καρδιοπάθειες, αναπνευστικά προβλήματα, ενώ αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.
Ο μοντέρνος τρόπος ζωής, οδηγεί σε κατανάλωση πολλών θερμίδων, και ανεπαρκή άσκηση. Οι δίαιτες από μόνες τους δεν είναι αρκετές για σημαντική απώλεια βάρους. Για να είναι διατηρήσιμη η απώλεια βάρους, είναι απαραίτητη η αλλαγή τρόπου ζωής, με μόνιμη αλλαγή των διατροφικών συνηθειών και καθημερινή άσκηση
Οι υποθερμιδικές δίαιτες, ενεργοποιούν μηχανισμούς ομοιόστασης του οργανισμού, προκαλώντας επιβράδυνση του μεταβολισμού. Αν μετά το τέλος της δίαιτας δεν ακολουθηθεί μια πιο υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, το αποτέλεσμα είναι ταχεία επαναπρόσληψη βάρους, μερικές φορές καταλήγοντας σε αυξημένο βάρος σε σχέση με το παρελθόν.
Οι επεμβάσεις παχυσαρκίας είναι πολύπλοκες και τεχνικά απαιτητικές. Χρειάζεται κατάλληλη προετοιμασία και σωστή παρακολούθηση. Εφόσον όμως διενεργούνται από εξειδικευμένη ομάδα, έχουν πολύ χαμηλή πιθανότητα επιπλοκών, και άριστα αποτελέσματα
Δεν υπάρχει μια ιδανική επέμβαση απώλεια βάρους. Υπάρχει η ιδανική επέμβαση απώλεια βάρους για τον συγκεκριμένο ασθενή, που εξαρτάται από το ιστορικό πρόσληψης βάρους, τις διατροφικές συνήθειες, το ψυχολογικό υπόβαθρο, και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα καθενός.
Οι εξελίξεις στην ιατρική τεχνολογία και στα θεραπευτικά φάρμακα, έχουν βελτιώσει κατά πολύ την επιβίωση στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Εφόσον διαγνωστεί πρώιμα, η νόσος θεωρείται θεραπεύσιμη, αλλά και σε προχωρημένα στάδια υπάρχουν συνδυασμοί θεραπείας που επεκτείνουν κατά πολύ την επιβίωση.
Η μόνιμη κολοστομία είναι απαραίτητη όταν υπάρχει καρκίνος πολύ χαμηλά στο ορθό κοντά στον πρωκτό και στους σφιγκτήρες, οπότε για ένα σωστό ογκολογικό αποτέλεσμα κρίνεται επιτακτική η αφαίρεσή τους. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, είναι προσωρινή και με δεύτερο χειρουργείο μπορεί να αποκατασταθεί η συνέχεια του γαστρεντερικού.
Οι πολύποδες προκαλούνται από υπερπλασία του τοιχώματος του εντέρου, και οφείλονται σε γονιδιακές μεταλλάξεις στα κύτταρα του εντέρου. Οι περισσότεροι πολύποδες παραμένουν μικροί και δε δημιουργούν προβλήματα, όμως αν συσσωρευθούν αρκετές μεταλλάξεις, αυξάνονται σε μέγεθος και μπορούν να μετατραπούν σε καρκίνο. Η προληπτική κολονοσκόπηση αναγνωρίζει τους πολύποδες και βοηθάει στην αφαίρεσή τους, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου παχέος εντέρου.
Η αιμορροΐδοπάθεια 1ου βαθμού αντιμετωπίζεται συντηρητικά, με αλλαγή τρόπου ζωής και τοπική φροντίδα. ΟΙ αιμορροΐδες 2ου και 3ου βαθμού μπορούν να αντιμετωπισθούν με απολίνωση (banding) στο ιατρείο, μια φτηνή, γρήγορη, σχετικά ανώδυνη μέθοδο, με ψηλά ποσοστά επιτυχίας και λίγες επιπλοκές. Οι αιμορροΐδες 4ου βαθμού χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση.
Όταν κάνουμε μια επέμβαση, οι τομές φτάνουν μέχρι το 70% της ισχύος που είχε πριν το κοιλιακό τοίχωμα. Αν συνυπάρχουν επιπλοκές όπως λοιμώξεις, και αύξηση της πίεσης της κοιλιάς όπως πχ σε χρόνιο βήχα ή εγκυμοσύνη, είναι εύκολο να δημιουργηθεί κήλη.
Μια κήλη μπορεί να γίνει επικίνδυνη αν υπάρχει κίνδυνος στραγγαλισμού εντέρου. Επίσης, οι πολύ μεγάλες κήλες, λόγω πλήρους διαταραχής της ανατομίας του κοιλιακού τοιχώματος, μπορούν να οδηγήσουν σε αστάθεια του κορμού με επακόλουθο ορθοπεδικά προβλήματα.
Οι λαπαροσκοπικές και ρομποτικές επεμβάσεις έχουν το πλεονέκτημα του λιγότερου πόνου και ταχύτερης εξόδου από το νοσοκομείο. Η ανοικτή επέμβαση δίνει τη δυνατότητα ανατομικής ανακατασκευής του κοιλιακού τοιχώματος και ταυτόχρονης κοιλιοπλαστικής εφόσον είναι απαραίτητο. Η προσέγγιση πρέπει να είναι εξατομικευμένη ανάλογα με τις ανάγκες της ανατομίας και του ασθενούς.
Οι απλές κήλες μπορούν να επιδιορθωθούν με επιτυχία με κάλυψη με απλό πλέγμα χωρίς εκτεταμένες επεμβάσεις. Οι πολύπλοκες κήλες παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά υποτροπών, και γι’ αυτό είναι απαραίτητη η πολύ καλή κατανόηση της ανατομίας του κοιλιακού τοιχώματος, προετοιμασία του ασθενούς από άποψη φυσικής κατάστασης, και προπαρασκευαστικές μικροεπεμβάσεις ώστε να γίνει εφικτή η χειρουργική ανακατασκευή των κοιλιακών τοιχωμάτων με ενίσχυση, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η εμπειρία δείχνει ότι οι επεμβάσεις αυτές δεν είναι τόσο επώδυνες όσο θα περίμενε κανείς. Επιπλέον, με δεδομένη την πολυπλοκότητα της επέμβασης, υπάρχει πάντα άριστη αναισθησιολογική προετοιμασία πριν την έναρξη της επέμβασης όσον αφορά την αναλγησία, με επισκληρίδιο αναλγησία, καθετήρες έγχυσης τοπικού αναισθητικού στην περιοχή της επέμβασης, και ενδοφλέβια αναλγησία, κατά προτίμηση σε μορφή αντλίας ελεγχόμενης από τον ασθενή
Η Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση Βουβωνοκήλης είναι εντελώς ανώδυνη μετεγχειρητικά, επιτρέποντας επιστροφή στο σπίτι την ίδια μέρα, και ταχύτατη ανάρρωση. Η ολικά εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση είναι η πιο ανατομική και λιγότερο επεμβατική απ’ όλες τις τεχνικές.
Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης απαιτεί γενική αναισθησία και μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Εφόσον η γενική αναισθησία δεν είναι επιθυμητή, η επέμβαση γίνεται με ανοικτή προσπέλαση, με τοπική ή επισκληρίδιο αναισθησία.
Η χρήση πλέγματος είναι απαραίτητη στις λαπαροσκοπικές τεχνικές, και στη χειρουργική της κήλης γενικότερα, καθώς μειώνει την πιθανότητα υποτροπής κάτω του 1%. Η πιθανότητα επιπλοκών από το πλέγμα μειώνεται όσο αυξάνεται η ικανότητα και η εμπειρία του χειρουργού στις λαπαροσκοπικές τεχνικές.
Μετά από Λαπαροσκοπική Εξωπεριτοναϊκή Αποκατάσταση Βουβωνοκήλης, ο ασθενής επιστρέφει σε καθιστική εργασία μετά από 3 ημέρες, σε εργασία μέσης βαρύτητας σε μια εβδομάδα, και σε βαριά χειρωνακτική εργασία σε 2 εβδομάδες, ανάλογα με το μέγεθος της κήλης.
Για μικρού και μεσαίου μεγέθους κήλες είναι ασφαλής η έναρξη ήπιας άσκησης μια εβδομάδα μετά την επέμβαση, και επιστροφή στο γυμναστήριο με προοδευτική άνοδο της έντασης της γυμναστικής σε 2 εβδομάδες.
Εφόσον οι χολόλιθοι δε συνοδεύονται από πόνο, δεν είναι απαραίτητη η χολοκυστεκτομή. Εφόσον όμως υπάρχουν συμπτώματα, ή επιπλοκές όπως παγκρεατίτιδα, χολοκυστίτιδα κτλ., η επέμβαση είναι επιβεβλημένη.
Η πιθανότητα μετατροπής της λαπαροσκοπικής επέμβασης σε ανοικτή είναι κάτω του 5% και αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό και τη βαρύτητα των επεισοδίων χολοκυστίτιδας στο παρελθόν, ενώ μειώνεται ανάλογα με την ικανότητα και την εμπειρία του χειρουργού σε λαπαροσκοπικές επεμβάσεις.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι πολύ ασφαλής επέμβαση με εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά επιπλοκών, η περισσότερες από τις οποίες αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα. Η πιο ανησυχητική επιπλοκή είναι ο τραυματισμός χοληφόρων, που συμβαίνει περίπου μια φορά κάθε 500 επεμβάσεις, και διορθώνεται με εξειδικευμένη επέμβαση.
Το σύνδρομο μετά χολοκυστεκτομή είναι μια ασυνήθης πάθηση που εμφανίζεται μετά την επέμβαση, με ήπιο πόνο, φούσκωμα και διάρροια. Στη συντριπτική πλειοψηφία, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή δεν έχουν κανένα μετεγχειρητικό ενόχλημα.
Καλό είναι να αποφεύγονται οι μεγάλες ποσότητες λιπαρών, γαλακτικών και επεξεργασμένων τροφών. Οι φυτικές ίνες δε δημιουργούν πρόβλημα, εκτός αν συνυπάρχει σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που πολλές φορές υποδύεται τα συμπτώματα χολολιθίασης.
Η λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή είναι η ιδανική επέμβαση για την αντιμετώπιση της οξείας σκωληκοειδίτιδας, καθώς επιτρέπει όχι μόνο την αντιμετώπιση της αιτίας του πόνου, αλλά και την ενδελεχή εξέταση όλων των περιοχών της κοιλιάς, για αποκλεισμό άλλων παθήσεων.
Εκκολπωμάτωση είναι η παρουσία προσεκβολών στο τοίχωμα του εντέρου, εκκολπωματική νόσος η συνύπαρξη συμπτωμάτων, και εκκολπωματίτιδα η φλεγμονή τους, που συνήθως αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, αλλά σε βαριές περιπτώσεις χρειάζεται χειρουργική επέμβαση και η δημιουργία κολοστομίας. Ο καλύτερος τρόπος για ν αποφευχθούν επιπλοκές είναι η σωστή διατροφή με άφθονες φυτικές ίνες και επαρκή ενυδάτωση, αποφυγή τροφών με σπόρους (σταφύλι, σουσάμι κτλ.), αντιμετώπιση δυσκοιλιότητας με χρήση ήπιων καθαρτικών αν είναι απαραίτητο, και άσκηση που βοηθάει στην κινητοποίηση του εντέρου
Η παγκρεατίτιδα είναι μια αρκετά επώδυνη και δυνητικά επικίνδυνη πάθηση, που απαιτεί πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο και μπορεί να οδηγήσει σε βαρύτατες επιπλοκές και νοσηλεία σε ΜΕΘ. Συνήθως προκαλείται από χολόλιθους ή αλκοόλ, και ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι η αποφυγή κατάχρησης αλκοόλ, και η χολοκυστεκτομή εφόσον υπάρχουν πολλαπλοί μικροί χολόλιθοι που είναι επικίνδυνοι για πρόκληση παγκρεατίτιδας.
Οι περισσότερες περιπτώσεις ειλεού εμφανίζονται σε άτομα με συμφύσεις λόγω προηγούμενων επεμβάσεων στην κοιλιά, και αντιμετωπίζονται συντηρητικά και με αποφυγή χειρουργικής επέμβασης εφόσον είναι δυνατόν. Αν ο ειλεός εμφανιστεί σε άτομο χωρίς προηγούμενη επέμβαση στην κοιλιά, και αν υπάρχει απόφραξη που μπορεί να οδηγήσει σε ισχαιμία ή/και διάτρηση του εντέρου, είναι επιβεβλημένη η άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.
