Βουβωνοκήλη
Τι είναι η Βουβωνοκήλη και πόσο συχνά εμφανίζεται;
Η βουβωνοκήλη είναι η πιο συχνή κήλη, εμφανίζεται κατά πλειοψηφία στους άνδρες στους όρχεις τους και αποτελεί ίσως την πιο συχνή πάθηση που απαιτεί χειρουργείο παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι 30% του ανδρικού και 5 % του γυναικείου πληθυσμού θα εμφανίσουν βουβωνοκήλη κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής τους. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα, από βρέφη μέχρι υπερήλικες. Η θεραπεία της είναι εύκολη με μια πολύ ασφαλή, χαμηλής βαρύτητας χειρουργική επέμβαση. Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί σωστά, οι επιπλοκές της μπορεί να είναι πού σοβαρές, ως και θανατηφόρες.
Συμπτώματα
Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται η βουβωνόκηλη;
Τα αρχικά συμπτώματα που έχει η βουβωνοκήλη είναι η διόγκωση ή πόνος στη βουβωνική χώρα, δηλαδή κοντά στους όρχεις, που επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης. π.χ. με βήχα, φτέρνισμα ή σύσπαση των κοιλιακών μυών. Συνήθως εξαφανίζεται κατά την κατάκλιση τουλάχιστον στα αρχικά στάδια. Όταν αναπτύσσεται μία βουβωνοκήλη αυτό οφείλεται στο ότι οι βουβωνικές χώρες είναι φυσιολογικά ευένδοτα ανατομικά σημεία, ειδικά στους άνδρες. Κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής, οι όρχεις δημιουργούνται εντός της κοιλιάς, και μετακινούνται στο φυσιολογικό τους ανατομικό σημείο διαπερνώντας και παρασέρνοντας το κοιλιακό τοίχωμα στο συγκεκριμένο σημείο. Αυτό που παραμένει είναι ένα ανατομικό κανάλι που λέγεται βουβωνικός πόρος. Μέσα από αυτό διέρχονται τα αγγεία και νεύρα της περιοχής των όρχεων, καθώς και ο σπερματικός πόρος που μεταφέρει σπερματοζωάρια από τους όρχεις.
Διάγνωση
Η διάγνωση για τη βουβωνοκήλη είναι αρκετά εύκολη συνήθως, και μόνο από τα συμπτώματά της. Ένας έμπειρος χειρουργός μπορεί να αναγνωρίσει ακόμα και πολύ μικρές κήλες μόνο με την κλινική εξέταση, αν και αυτό γίνεται πολύ πιο δύσκολο σε παχύσαρκα άτομα. Σε περιπτώσεις αμφιβολίας προχωράμε σε δυναμικό υπερηχογράφημα βουβωνικής χώρας. Η κήλη γίνεται πιο εμφανής, ειδικά αν ζητηθεί από τον ασθενή να βήξει κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Πολύ σπάνια, μπορεί να προχωρήσουμε σε μαγνητική τομογραφία, συνήθως για ν αποκλειστούν άλλες παθήσεις.
Αναγνωρίζονται 2 ανατομικοί τύποι βουβωνοκήλης, ευθεία και λοξή, που αντικατοπτρίζουν το διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης της σε διαφορετικές ηλικίες.
Λοξή Βουβωνοκήλη
Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, και είναι ο πιο συχνός τύπος σε παιδιά και νέους ενήλικες. Η συγκεκριμένη βουβωνοκήλη αναπτύσσεται διαμέσου του βουβωνικού πόρου, παράλληλα με τα σπερματικά αγγεία κοντά στους όρχεις. Στα αρχικά στάδια περιέχει λίπος μόνο, αλλά με την πάροδο του χρόνου αυξάνεται προοδευτικά σε μέγεθος, ώστε να περιέχει λεπτό έντερο. Επειδή τα περιεχόμενα της κήλης πιέζονται σε έναν αρκετά στενό ανατομικό χώρο, έχει ψηλή πιθανότητα στραγγαλισμού. Γενικά οι λοξές βουβωνοκήλης καλό είναι να αντιμετωπίζονται το συντομότερο δυνατόν. Αν δε μια λοξή βουβωνοκήλη περιέχει έντερο, οφείλει να επιδιορθώνεται άμεσα.
Ευθεία Βουβωνοκήλη
Είναι πιο συχνή σε μεγάλες ηλικίες, και οφείλεται σε προοδευτική εξασθένηση των κοιλιακών τοιχωμάτων, λόγω ηλικίας και καταπόνησης από χρονίως αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση. (χειρωνακτική εργασία, χρόνιος βήχας κτλ.). Αυξάνεται προοδευτικά σε μέγεθος και μπορεί να περιέχει οποιοδήποτε όργανο της κάτω κοιλίας. Μπορεί να περιέχει λίπος, λεπτό ή παχύ έντερο και ουροδόχο κύστη. Μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλου μεγέθους οσχεοβουβωνοκήλη. Η πιθανότητα περίσφιξης και στραγγαλισμού είναι μέτρια.
Εφόσον αποφασιστεί χειρουργική αποκατάσταση για την ευθεία βουβωνοκήλη, ο πρωταρχικός στόχος είναι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, η αποφυγή επιπλοκών της ίδιας της κήλης, αλλά και η μείωση της πιθανότητας επιπλοκών από τη χειρουργική επέμβαση. Είναι σημαντική η επιλογή της μεθόδου αναισθησίας που θα εφαρμοστεί. Μικρές κήλες μπορούν να επιδιορθωθούν με τοπική ή ραχιαία αναισθησία. Είναι η προτιμητέα μέθοδος σε ηλικιωμένους ασθενείς με προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας, που αυξάνουν την πιθανότητα περιεγχειρητικών επιπλοκων από την αναισθησία. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση κηλών απαιτεί βαθιά γενική αναισθησία, αλλά διευκολύνει την άμεση μετεγχειρητική αποκατάσταση, και πρέπει να προτιμάται. Για μεγάλες περίπλοκες κοιλιοκήλες, η αποκατάσταση περιλαμβάνει τεχνικές αποκατάστασης κοιλιακού τοιχώματος. Απαιτούν συνδυασμό γενικής αναισθησίας, χρήσης τοπικών αναισθητικών και επισκληρίδιας αναλγησίας μετεγχειρητικά.
Θεραπεία
Πως αντιμετωπίζεται η βουβωνοκήλη και πότε γίνεται χειρουργείο
Αν μία βουβωνοκήλη προκαλεί ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα και περιέχει λίπος μόνο, δε χρειάζονται αντιμετώπιση με χειρουργείο. Το ίδιο ισχύει για μεγάλες ευθείες βουβωνοκήλες με πολύ μικρή πιθανότητα περίσφιξης και στραγγαλισμού, σε ασθενείς με συνυπάρχουσες παθήσεις που κάνουν το χειρουργείο απαγορευτικό. Αντίθετα μια κήλη που προκαλεί προβλήματα ή εμφανίζει ψηλή πιθανότητα επιπλοκών πρέπει να αντιμετωπίζεται χειρουργικά το συντομότερο δυνατόν. Το αν θα γίνει ανοικτή ή λαπαροσκοπική αποκατάσταση, και ο τύπος της αναισθησίας εξετάζονται κατά περίπτωση. Οι λαπαροσκοπικές τεχνικές προτιμώνται γενικότερα λόγω του ελάχιστου μετεγχειρητικού πόνου και της ταχύτατης ανάρρωσης και επιστροφής στην εργασία.
Έχετε πρόβλημα με βουβωνοκήλη; Ζητήστε δωρεάν εκτίμηση
Σε περίπτωση που το επιθυμείτε μπορούμε να εξετάσουμε την περίπτωσή σας και το ιατρικό σας ιστορικό και να σχεδιάσουμε ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο, βάσει πληροφοριών σχετικών με το ιστορικό σας, τις πιθανές αιτίες του προβλήματός κλπ. Για να μας βοηθήσετε να εκτιμήσουμε καλύτερα την περίπτωσή σας μπορείτε να συμπληρώσετε ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο και να μας το αποστείλετε για να το εκτιμήσει δωρεάν ο ιατρός και να επικοινωνήσει μαζί σας. Για να συμπληρώσετε το online ερωτηματολόγιο παχυσαρκίας πατήστε εδώ
Με πλέγμα ή χωρίς πλέγμα;
Για τους παραπάνω λόγους η χρήση πλέγματος στην αποκατάσταση κήλης αποφασίζεται κατά περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη τις επιθυμίες του ίδιου του ασθενούς. Ο γενικός κανόνας είναι ότι εφόσον μια κήλη είναι μικρή (κάτω των 2 εκατοστών για κοιλιοκήλες), ο κίνδυνος επιπλοκών από τη χρήση πλέγματος είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο υποτροπής. Μπορεί τότε να γίνει επιδιόρθωση χωρίς πλέγμα, με χρήση πολλαπλών ραφών. Υπάρχουν επίσης εξειδικευμένες τεχνικές όπως πχ η Shouldice για την αποκατάσταση βουβωνοκήλης. Δεν απαιτεί τη χρήση πλέγματος και έχει πολύ χαμηλά ποσοστά υποτροπής. Αν όμως κριθεί ότι ο κίνδυνος υποτροπής είναι αρκετά μεγάλος, τότε προτιμάμε τη χρήση πλέγματος. Αν η πιθανότητα χειρουργικής λοίμωξης θεωρηθεί αρκετά ψηλή, έχουμε την επιλογή της χρήσης βιολογικών ή βιοσυνθετικών πλεγμάτων. Είναι πιο ακριβά, αλλά απορροφούνται από τον οργανισμό μετά από κάποιους μήνες, διευκολύνοντας την αντιμετώπιση επιμολύνσεων.
